Wie wij zijn

 

Ik ben Hanne Cools (1965), gz-psycholoog voor kinderen en jeugdigen. Ik startte mijn studie aan de Rijksuniversiteit Utrecht, maar ben uiteindelijk afgestudeerd aan de Vrije Universiteit van Amsterdam.

Toen ik aan het werk ging wilde ik het liefst aan de slag in de kinderpsychiatrie, maar ik vond werk in het speciaal onderwijs en de gehandicaptenzorg. Dat bleek een ontzettend mooi werkveld te zijn.

Naast het werken met kinderen en ouders werkte ik ook als leidinggevende, projectleider en beleidsmaker in de gehandicaptenzorg, kinderopvang en onderwijs en deed ik veel ervaring op met de Netwerken Integrale Vroeghulp.

Ik hecht veel waarde aan samenwerking, zowel met ouders en kinderen als met hun (professionele) netwerk. Ik streef ernaar om – daar waar nodig en mogelijk – contact te zoeken met bijvoorbeeld de leerkracht van een kind of andere hulpverleners die betrokken zijn. Vanzelfsprekend samen met of namens de ouders!

Kinderen kunnen zich het beste ontwikkelen

als ze zich gedragen voelen en als de mensen om hen heen actief bijdragen

aan hun groei en ontwikkeling

 

Mijn naam is Judith Melief (1982) en ik ben orthopedagoog. In 2010 ben ik afgestudeerd aan de universiteit van Utrecht. Eerst heb ik de bachelor onderwijskunde gedaan en daarna de masteropleiding orthopedagogiek. Werken met kinderen en jongeren is iets waar mijn hart naar uitgaat.

Ik vind het interessant om te weten hoe mensen leren en vooral hoe kinderen leren. Leren staat immers centraal in het leven van een kind (en misschien ook wel in het leven van een volwassenen!). Of het nou gaat om leren kruipen of lopen of het oefenen van de tafels van vermenigvuldiging. Leren heeft heel veel verschillende kanten en vormen. Dat maakt het voor mij zo fascinerend.

Waarom gaat leren het op school bij het ene kind schijnbaar vanzelf en loopt een ander kind steeds vast? Hoe begeleid je een kind of een jongere zo, dat ze hun mogelijkheden het beste kunnen benutten en eventuele moeilijkheden kunnen overwinnen? Voor elk kind is dit anders en dat maakt dit werk zo leuk en inspirerend.

Als orthopedagoog leer je kijken naar kinderen in de context waarin zij leven; dus in de context van hun familie, de school, hun vrienden etc. Problemen waar kinderen en ouders mee te kampen hebben staan dan ook nooit op zichzelf. En in de oplossing van de problemen speelt deze context dan ook vaak een grote rol.

Hoe fijn is het als kinderen zorgeloos kunnen zijn en de kans hebben zich te ontplooien!